به گزارش ایبِنا، ظهرنویسی در لغت به‌معنای نوشتن پشت سند است و طبق تعریفی که در ترمینولوژی حقوق آمده عبارت است از اینکه دارنده سند دین و مخصوصا اسناد تجاری، در پشت سند دستور یا اذن می‌دهد (خطاب به مدیون) که مبلغ سند را به شخص دیگری بدهد.
بنابراین ظهرنویس به کسی گفته می‌شود که فعل ظهرنویسی را به‌جا می‌آورد، و به کسی که ظهرنویسی به نفع او شده است، منتفع ظهرنویسی می‌گویند.
ماده‌ی ۲۴۶ قانون تجارت عنوان می‌دارد که «ظهرنویسی باید به امضای ظهرنویس برسد…» بنابراین امضای ظهرنویس به‌معنای رضایت وی به انتقال سند تجاری است؛ برخلاف معنی لغوی آن لازم نیست که امضای ظهرنویس در ظهر یا پشت سند تجاری باشد و این امکان هست که امضای روی سند هم ظهرنویسی تلقی گردد. حتی این بحث وجود دارد که در صورت تعدد ظهرنویسان و پر شدن ظهر سند، امکان ضمیمه‌ی یک برگه‌ی دیگر به آن وجود داشته باشد، البته به شرطی که هیچ‌گونه تردیدی مابین آن دو نباشد.
