به گزارش ایبِنا به نقل از خبرگزاری تاس، آینده این توافق پس از خروج یک جانبه آمریکا در ماه می ۲۰۱۸ و تحریم های یک جانبه صادرات نفت علیه تهران زیر سوال رفت. روز دوشنبه نماینده دائم روسیه در سازمان‌های بین المللی مستقر در وین، میخائیل اولیانوف گفت: دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم طرف های مذاکره بر سر بازگرداندن توافق هسته ای ایران به دنبال تعویق انداختن روند هستند یا اراده سیاسی برای رسیدن به نتیجه عملی ندارند. وی مصاحبه ای با شبکه تلویزیونی روسیا-۲۴، در مورد درخواست گروه ۷ از ایران برای جدی گرفتن این روند گفت: دلیلی نمی بینم که فکر کنم طرف های مذاکره اعم از آمریکایی ها و ایرانی ها در حال بازی باشند. در واقع اراده سیاسی برای کسب نتیجه مشخص وجود دارد.
به گفته این دیپلمات روسی، برای آمریکایی‌ها مهم است که مطمئن شوند برنامه هسته‌ای ایران در کنترل است که اکنون به دلیل سیاست فشار حداکثری واشنگتن و اقدامات واکنشی تهران تا حد زیادی از دست رفته است. وی افزود: برای ایرانی‌ها مهم است که تحریم‌ها برداشته شوند. اولیانوف خاطرنشان کرد که ایرانی‌ها، خودشان را کاملاً جدی نشان می‌دهند و نگرانی‌های G7 ناشی از عدم اعتماد بین شرکت‌کنندگان است، اگر ایرانی‌ها در موقعیت‌شان ایرادهایی تشخیص دهند که می‌توانند و باید اصلاح شوند، آنها این کار را سریع و واضح انجام می‌دهند.
دور هفتم مذاکرات بر سر توافق هسته ای ایران و لغو تحریم های ضد ایرانی آمریکا از ۲۹ نوامبر آغاز شد و در ۳ دسامبر زمانی که شرکت‌کنندگان اروپایی برای رایزنی‌های بیشتر به کشورهای خود بازگشتند، به حالت تعلیق درآمد. دور بعد نیز روز پنجشنبه گذشته در وین برگزار شد. تهران پیش نویس احیای توافق هسته‌ای را در قالب دو سند، یکی لغو تحریم‌های آمریکا و دیگری درباره برنامه هسته‌ای خود ارائه کرد. هیئت آمریکایی در مذاکرات مستقیم با ایران و نشست‌های کمیسیون مشترک شرکت نمی‌کند، اما در رایزنی‌های جداگانه با سایر امضاکنندگان برنامه جامع اقدامات مشترک (برجام) درباره برنامه هسته‌ای ایران شرکت می‌کند. برجام که به توافق هسته‌ای ایران نیز معروف است، بین ایران، پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد (روسیه، بریتانیا، چین، آمریکا و فرانسه) و آلمان در سال ۲۰۱۵ امضا شد. ایران متعهد شد که در ازای کنار گذاشتن تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و ایالات متحده در مورد برنامه هسته‌ای‌اش، فعالیت‌های هسته‌ای خود را محدود کند و آنها را تحت کنترل کامل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) قرار دهد. آینده این توافق پس از خروج یک جانبه ایالات متحده در ماه می ۲۰۱۸ و تحریم های یک جانبه صادرات نفت واشنگتن علیه تهران زیر سوال رفت. ایران استدلال کرد که سایر شرکت‌کنندگان، در وهله اول اروپایی‌ها، برخی از تعهدات خود را در حوزه اقتصادی نادیده گرفته، بنابراین توافق را به شکل فعلی آن بی‌معنا می‌کردند. با این اوصاف، ایران به تدریج شروع به کاهش تعهدات خود در این قرارداد کرد.
