مجیدرضا حریری، رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین با اشاره به مزیت‌های عضویت رسمی کشورمان در سازمان همکاری شانگهای به خبرنگار ایبِنا گفت: این سازمان در ابتدا با ۵ کشور به رهبری روسیه و چین تشکیل شد که عموما نگاه امنیتی و سیاسی در منطقه آسیانی میانه و اوراسیا داشت. پس از چندی کشور‌های بیشتری به آن پیوستند که به تازگی ایران نیز به عنوان نهمین عضو اصلی به عضویت آن درآمد.
وی افزود: روند عضویت در این سازمان چندان ساده و کوتاه مدت نبود؛ بلکه ایران از سال ۲۰۰۸ برای عضویت دائمی درخواست داده بود که سرانجام سال گذشته بعد از پشت سرگذاشتن مشکلات منطقه‌ای و بین المللی در نهایت با اجماع مورد نظر تمامی کشور‌های عضو سازمان، درخواست عضویت ایران پذیرفته شد. به هر حال هم اکنون می‌توانیم اعلام کنیم که نهمین کشور عضو اصلی سازمان شانگهای هستیم.
این فعال اقتصادی با اشاره به ظرفیت‌ها و پتانسیل عضویت در این سازمان گفت: با توجه به فشار‌های بین المللی برای انزوای ایران که به شکل جدی بیش از دو دهه ادامه دارد و همچنین نیاز ایران از منظر سیاسی و اقتصادی به حضور در پیمان‌های دوجانبه، چند جانبه، منطقه‌ای و همکاری‌های بین المللی باعث شد تا روند عضویت در این سازمان با جدیت پیگیری شود تا بتوانیم توان و خواسته خودمان را همراه با اعضای این سازمان در دنیا مطرح کنیم.
حریری با بیان اینکه سازمان شانگهای فرصت‌های خوبی را در اختیار ما می‌گذارد؛ ادامه داد: سازمانی که سه کشور بزرگ روسیه، چین و هند در آن عضویت دائم دارند و جمعیت بسیار بزرگی از دنیا در این سه کشور هستند که نیمی از جمعیت کشور‌های جهان را تشکیل می‌دهند. همچنین دو اقتصاد بزرگ جهان یعنی چین و هند به عنوان دو کشور از ۱۰ اقتصاد برتر دنیا عضو این سازمان هستند که پیش بینی می‌شود در ۵ تا ۱۰ سال آینده، اقتصاد این کشور‌ها به اقتصاد‌های اول تا سوم جهان بدل شود.
رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین با تاکید بر اینکه عضویت در این سازمان، فرصت بالقوه‌ای را برای ایران تعریف می‌کند، ادامه داد: بی تردید چنین تجمیعی نمی‌تواند شکل اقتصادی به خود نگیرد. شاید این روز‌ها شکل و دیدگاه قوی اقتصادی در این سازمان نباشد، ولی تمایل فراوانی از طرف چین برای اینکه یک توان بالای اقتصادی به این سازمان بدهد، وجود دارد.
وی به ظرفیت‌های بالای سازمان همکاری شانگهای برای دلارزدایی در تجارت منطقه‌ای و جهانی اشاره کرد و گفت: این سازمان مثل اتحادیه جنوب شرق آسیا موسوم به «آ سه آن»، پیمان‌های حوزه امریکای لاتین و همچنین روابط روسیه و چین، ظرفیت بالقوه‌ای را دارد تا به یک نوعی از پول واحد و یا مبادله با پول‌های ملی برسد. البته این موضوع به تمام جوانب سازمان و پیشنهادات اعضا بستگی دارد که ما هم به عنوان عضو اصلی می‌توانیم پیشنهادات خود را در این خصوص مطرح کنیم. قطعا نگاه ایران به چنین سازمانی، استفاده حداکثری از فضا‌های اقتصادی است که به نظر می‌رسد چنین ظرفیت‌هایی نیز برای ما وجود دارد.
