به گزارش ایبنا، «یکی از پلیدترین اشکال نژادپرستی اسرائیل که به تمام معنا موجب برانگیختن حس مظلومیت و محرومیت در فلسطینیان شده، عبور لوله‌های آب از زیر اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی برای آبرسانی به شهرک‌های صهیونیست‌نشین است، در حالی که فلسطینی‌ها از استفاده از آن منع می‌شوند»، این را یک کارشناس فلسطینی بیان داشت.
رژیم اشغالگر اسرائیل با سوء استفاده از کنترل خود بر اکثر منابع آب فلسطین از آن به عنوان سلاح و مجازات جمعی علیه صاحبان این سرزمین استفاده می‌کند، به خصوص در شرایطی که عملیات‌های مقاومتی در کرانه باختری در حمایت از نوار غزه از زمان تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی در هفتم اکتبر بیشتر شده است.
همین اتفاق در مورد نوار غزه نیز صدق می‌کند جایی که اقدام رژیم اشغالگر در محروم کردن فلسطینیان آنجا از آب و غذا موجب بروز فاز سوم گرسنگی به خصوص در شمال نوار غزه شده است.
رژیم صهیونیستی درصدد است پروژه استعماری خود را در کرانه باختری تکمیل کرده تا با تسلط بر زمین‌های بیشتری از فلسطینیان آن‌ها را وادار به کوچ کرده و به مبارزه با موجودیت فلسطینیان در سرزمین خود برود.
درصد آبی که فلسطینی‌ها از حوضه‌های آب زیرزمینی در کرانه باختری به دست می‌آورند از ۱۵ درصد کل آب استحصال شده از آن‌ها تجاوز نمی‌کند، در حالی که اشغالگران اسرائیلی بیش از ۸۵ درصد آب را از این حوضه‌ها تأمین می‌کنند.
گزارش اداره مرکزی آمار فلسطین حاکی از آن است که میزان آب پمپاژ شده در سال از چاه‌های زیرزمینی در کشور فلسطین ۲۶۲.۹ میلیون مترمکعب و آب جاری از چشمه‌ها در کرانه باختری ۳۹.۵ میلیون مترمکعب است.
اما حالا رژیم اشغالگر سهمیه آب فلسطینیان در کرانه باختری به ویژه در مناطق الخلیل و الاغوار (دره اردن) را بیش از یک سوم کاهش داده که بر شهروندان، کشاورزان و دامداران فلسطینی تأثیر گذاشته است.
تیسیر ابو سنینه، شهردار الخلیل بزرگ‌ترین شهر کرانه باختری در ۳۰ کیلومتری جنوب بیت المقدس، به عربی پست گفت: بر اساس آنچه که سازمان آب فلسطین به ما اطلاع داده است، رژیم اشغالگر ۳۵ درصد از میزان آب تامین شده برای شهر الخلیل را کاهش داده است و حتی ساعت‌هایی به طور کامل پمپاژ آب به این شهر را قطع می‌کند.
ابوسنینه ادامه می‌دهد که شهر الخلیل به ۴۵ هزار فنجان آب در روز نیاز دارد، اما میزان آبی که به آن می‌رسد از ۲۰ هزار فنجان بیشتر نمی‌شود و حالا که اسرائیل میزان آب پمپاژ شده به شهر را کاهش داده بیش از ۱۲ هزار فنجان در روز هم وارد نمی‌شود.
وی در خصوص دلایل این امر گفت: «رژیم اشغالگر مدعی است که در برخی مواقع تعمیر و نگهداری خطوط و تاسیسات مطرح است و در برخی مواقع به دلیل بدهی (فلسطین به اسرائیل) آب قطع می‌شود، اما این موضوع صحت ندارد. رژیم اشغالگر از حفر چاه آب و حتی حفر چاه‌های جمع آوری آب در منطقه (ج) کرانه باختری جلوگیری می‌کند و چاه‌هایی را هم که از قبل حفر شده مسدود کرده است.
وی ادامه داد: رژیم اشغالگر هر ساله در ابتدای تابستان به بهانه‌های واهی این بحران را ایجاد می‌کند، در حالی که مقادیری بیش از ۳ برابر بیشتر از آنچه در اختیار فلسطینی‌ها قرار می‌گیرد به شهرک‌نشینان صهیونیست کرانه باختری ارائه می‌شود»، دلیل این امر تسلط اشغالگران بر منابع آب، از زمان امضای توافقنامه اسلو، است که بر اساس این توافق حل مسئله آب تا حل مسائل مربوط به وضعیت نهایی به تعویق افتاد.
مدیر واحد نظارت بر شهرک سازی در مؤسسه مطالعات کاربردی اریج، سهیل خلیلیه، می‌گوید که سرانه آب فلسطین به طور کلی ۷۰ تا ۸۰ لیتر برای هر نفر در روز است، اما در مناطق الاغوار این سهم ممکن است به ۲۰ لیتر در روز کاهش یابد که کمتر از میزان توصیه شده در سطح جهانی حدود ۱۰۰ لیتر در روز تخمین زده می‌شود.
او توضیح می‌دهد که در ازای آن، اسرائیلی‌ها به‌طور میانگین برای هر نفر ۳۰۰ لیتر آب در روز دریافت می‌کنند و سهم شهرک‌نشینان در برخی شهرک‌ها ممکن است به ۳۷۰ لیتر در روز هم برسد.
خلیلیه تأکید کرد که این نقض قوانین بین المللی است که تصریح می‌کند مردم تحت اشغال حق دارند منابع طبیعی خود را داشته باشند. آنچه در حال رخ دادن است سیاستی است که رژیم اشغالگر به دلیل سیطره آن بر منابع آبی و منابع طبیعی فلسطین دنبال می‌کند.
وی افزود که این اقدامات نژادپرستانه است. هر تابستان، رژیم اشغالگر شهرک‌نشینان را بر فلسطینیان اولویت می‌دهد و مقادیر آب بیشتری را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد در حالی که خیلی مواقع آب را به روی فلسطینیان قطع می‌کنند.
این کارشناس تاکید می‌کند که این نوعی مجازات جمعی، تبعیض نژادی و بهره برداری از منابع طبیعی فلسسطینیان است. رژیم اشغالگر نه تنها منابع آب را کنترل می‌کند، بلکه آن‌ها را در اختیار شرکت‌های خصوصی قرار می‌دهد.
اگرچه رژیم اشغالگر، طبق توافقنامه اسلو، حقوق فلسطینیان در مورد آب را به رسمیت می‌شناسد، اما سهم آن‌ها از آب را به آن‌ها نمی‌دهد، بلکه آن را از طریق شرکت آب دولتی مکورت به آن‌ها می‌فروشد.
خلیلیه در مورد مقادیر آب خریداری شده از طرف اسرائیلی تاکید می‌کند که طرف فلسطینی طبق توافق اسلو بین ۱۲۵ تا ۱۲۰ میلیون متر مکعب آب خریداری می‌کند، در حالی که مقادیری که از خارج از این میزان خریداری می‌شود بیش از ۹۰ تا ۱۲۰ میلیون متر مکعب است که با قیمت بالا خریداری شده است.
خلیلیه ادامه می‌دهد که مناطق اغوار نیز با نیاز کشاورزان به آب و پافشاری آن‌ها بر ماندن در زمین‌های خود، در معرض محدودیت‌ها و محاصره آب قرار دارد. رژیم اشغالگر ۸۵ درصد منابع آب این مناطق را در کنترل خود گرفته است و از طریق محکوم فلسطینیان از آب به دنبال هدف قرار دادن مقاومت فلسطینی‌ها و بیرون کردن آن‌ها از سرزمینشان است.
منطقه دره اردن و شمال بحر المیت که به «غور اردن» (دره اردن) معروف است بخش شرقی کرانه باختری به طول ۱۲۰ کیلومتر و عرض ۱۵ کیلومتر است. بر اساس آخرین آمار‌ها حدود ۶۵ هزار فلسطینی و ۱۱ هزار شهرک‌نشین صهیونیست در این منطقه زندگی می‌کنند. ۹۰ درصد این منطقه بر اساس توافق «اسلو» امضا شده میان تل‌آویو و سازمان آزادی‌بخش فلسطین «ساف» جزء مناطق ج به شمار می‌رود. این مناطق از نظر امنیتی و اداری کاملا تحت کنترل رژیم صهیونیستی هستند. ساکنان مناطق فلسطینی اغوار اردن عمدتا از طریق دامداری و کشاورزی امرار معاش می‌کنند.
حسن ملیحات، مدیر بنیاد البیدر برای دفاع از حقوق بادیه نشینان در منطقه اغوار نیز به عربی پست گفت که مشکل آب برای جوامع بادیه‌نشین، به ویژه در مناطق دره اردن، بسیار بزرگ است، زیرا شهرک‌نشینان خطوط آبی را که از چشمه‌های منطقه از جمله چشمه العوجا گرفتند قطع کردند.
به گفته وی، حتی کسانی که از آب شرکت اسرائیلی مکوروت استفاده کرده و هزینه آن را پرداخت کرده اند، توسط شهرک نشینان خطوط آن‌ها قطع شده است.
ملیحات می‌افزاید: هرکسی که بخواهد مخزن‌های آب را بخرد با معضل گرانی آن مواجه است چرا که برخی از دامداران روزانه به دو مخزن آب نیاز دارند که قیمت آن ممکن است به ۱۰۰ دلار در روز برسد و این مبلغ برای هر دامداری بسیار زیاد است.
ملیحات گفت: رژیم اشغالگر که منابع آب فلسطینیان را در کنترل خود دارد و آن را به شرکت‌های خصوصی صهیونیست واگذار کرده نه تنها منطقه الاغوار را از آب محروم کرده بلکه مقادیر آبی هم که به شهر‌های کرانه باختری می‌فرستد و به خصوص شهر‌های الخلیل، بیت لحم و حتی رام الله کاهش داده است.
این کارشناس فلسطینی توضیح می‌دهد که اشغالگران از توافق اسلو برای سرقت آب فلسطینیان استفاده کردند، زیرا در آن متن صریحی وجود دارد که می‌گوید اسرائیل حقوق آب فلسطینی‌ها را که در مذاکرات راه‌حل دائمی مورد مذاکره قرار خواهد گرفت، به رسمیت می‌شناسد.
رژیم اشغالگر با سوء استفاده از این متن حقوق آبی فلسطینیان به خصوص از رود اردن و دیگر منابع آبی غصب کرده است؛ و از همین رو در تامین آب فلسطینیان بر اساس اصل نیاز و نه حقوق آن‌ها رفتار می‌کند از همین رو منابع آب فلسطینیان را به خودشان می‌فروشد.
رژیم اشغالگر در دوره گذشته با ۵۳ دستور نظامی شبکه‌های آب در مناطق الف، ب و ج را در اختیار شهرک‌نشینان صهیونیست قرار داده است حتی آب بخش از آبی که به فلسطینیان می‌رسد.
رژیم اشغالگر از سال ۱۹۶۷ مانع از دسترسی فلسطینیان به آب رود اردن می‌شود که حدود ۲۵۰ میلیون متر مکعب تخمین زده می‌شود از همین رو مناطق فلسطینی اساسا به آب استخراج شده از منابع زمینی و سطحی وابسته هستند که ۷۶.۴ درصد از کل آب موجود را تشکیل می‌دهد.
منبع: فارس
