محمدرضا یزدی زاده؛ اقتصاددان و عضو سابق شورای راهبردی نظام مالیاتی کشور در گفتگو با ایبِنا با تاکید بر اینکه منابع نقدینگی محدود نیست اظهار داشت: مدیریت نقدینگی در کشورمان مشکل دارد که ما به این سمت می رویم وگرنه حجم نقدینگی بیش از نیاز اقتصاد کشور است. بنابراین نباید فراموش کنیم که بایستی در خصوص نقدینگی مدیریت داشته باشیم. زیرا حجم نقدینگی مازاد بر نیاز اساسی اقتصاد در کشور است.
وی افزود: تامین اعتبار نیز نقش شبه پول را بازی می کنند؛ این اعتبار به هر حال تقاضا ایجاد می کند اما این نکته را باید مدنظر قرارداد که تامین اعتبار، بسیار مناسب تر است زیرا می توانیم کنترلش کنیم، به گونه ای که اگر چنانچه با هدفی تامین اعتبار کردیم این هدف از موضوع خارج نشود.
یزدی زاده در ادامه با اشاره به اینکه دو اصل در اینجا بایستی رعایت شود اظهار داشت: یکی بحث نظارت است؛ در بانک های کشورهای غربی شخصی که درخواست وام می دهد، بایستی پروپوزالی را ارائه دهد که نشان می دهد بر اساس این طرح می خواهم وام بگیرم. در این پروپوزال مثلا نوشته است فروش من به صورت ماهیانه نقد می شود یعنی با تاخیر حداکثر یک یا دو ماهه همراه خواهد بود. بنابراین بر اساس آن گردش مالی، یک توجیه اقتصادی گذاشته است. بانکی که به شما در خارج از کشور وام می دهد حساب های شما را به روز چک می کند؛ مثلا گفته بودید ماهی یک بار نقدینگی خواهید داشت الان جنسی که فروخته اید ۴۵ روز است که نقد نشده است، یعنی این نظارت را بانک لازم دارد و بانک مرکزی نیز روی بانک ها لازم دارد.
موضوع دوم این است که اگر چنانچه در تامین مالی از یک سیستمی مثل برات می خواهیم استفاده کنیم، باید زمینه خرج کردن این برات نیز مشخص شده باشد. فرض کنید در خصوص صنعت مرغداری صحبت می کنیم. بانک می خواهد از یک مرغدار حمایت کند که امثال جوجه ریزی بیشتر شود. بنابراین به وی اعتبار می دهد. باید براتی که برای این مرغدار صادر می شود، قابل هزینه کردن برای خرید مواد اولیه از کارخانه خوراک دام باشد یا از واردکننده خوراک دام باشد. کارخانه خوراک دام نیز باید بتواند برای واردکننده این برات را خرج کند. واردکننده نیز باید بتواند برای وارداتش این برات را خرج کند. بنابراین سیکل را باید بست، نه اینکه امروز براتی بدهیم که قابل تنزیل کردن در بانک است خب همان مرحله اول به پول نقد تبدیل می شود و کنترل کردن آن از دست بانک خارج می شود. بنابراین پیشنهاد این است که اجازه تنزیل شدن این ها را خارج از زنجیره ندهد بلکه در آخر زنجیره قابل تنزیل شدن است. به بیان دیگر یک زنجیره ای برای این فعالیت تعریف شده است و کالای نهایی و مواد اولیه و واردات آن اینجاست؛ بنابراین در انتهای این زنجیره اجازه تنزیل شدن را بدهند. در حقیقت اجازه ندهند نقدینگی ای که در حال تزریق است در جای دیگری به عنوان شبه پول مورد استفاده قرار بگیرد
