به گزارش ایبنا؛ در پی استمرار و پیگیری سیاست تثبیت اقتصادی و کاهش نوسانات نرخ ارز در سال ۱۴۰۲، تورم نقطه به نقطه شاخص بهای تولیدکننده به روند نزولی خود از ابتدای سال ۱۴۰۲ ادامه داد و با کاهش ۱۶.۲ واحد درصدی، از ۴۰.۷ درصد در فروردین ماه ۱۴۰۲ به ۲۴.۵ درصد در اسفندماه ۱۴۰۲ رسید.
این در حالیست که تورم نقطه به نقطه تولیدکننده در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۰ به بیش از ۱۰۳ درصد نیز رسیده بود و اقتصاد کشور برای اولین بار در تاریخ تورم تولیدکننده سه رقمی را تجربه کرده بود؛ اما کاهش تورم تولیدکننده به ۲۴.۵ درصد در پایان سال ۱۴۰۲، حاکی از کاهش این شاخص به یک چهارم نسبت به قله تاریخی آن در ماه‌های پایانی دولت دوازدهم است.
نرخ تورم (متوسط ۱۲ ماهه تورم شاخص بهای تولیدکننده) نیز از ۳۷.۳ درصد در فروردین ماه ۱۴۰۲ روند نزولی به خود گرفت و با کاهش ۴.۸ واحد درصدی، در پایان اسفندماه سال ۱۴۰۲ به ۳۲.۶ درصد رسید.
نرخ تورم سالانه تولیدکننده در پایان شهریور ماه سال ۱۴۰۰ به رقم بی‌سابقه ۸۲.۶ درصدی رسیده بود و رقم ۳۲.۶ درصدی آن در پایان سال ۱۴۰۲ حاکی از کاهش حدود ۵۰ واحد درصدی نسبت به ماه‌های پایانی دولت دوازدهم است.
تورم تولیدکننده یک شاخص پیش‌نگر برای تورم مصرف‌کننده بشمار می‌رود؛ چرا که تحولات تورم تولیدکننده با یک وقفه زمانی اثرات خود را در تورم مصرف کننده نشان می‌دهد (در واقع افزایش هزینه تولیدکننده پس از رسیدن تولیدات به مرحله مصرف خود را در افزایش قیمت کالا‌ها و خدمات مصرفی نشان می‌دهد)؛ بنابراین کاهش مستمر تورم تولیدکننده طی چندین ماه در نهایت به کاهش بیشتر تورم مصرف‌کننده منتهی خواهد شد.
با توجه به اهداف و برنامه‌های بانک مرکزی در سال ۱۴۰۳ و تاکید بر تداوم اجرای سیاست تثبیت اقتصادی و هدگذاری برای کاهش نرخ رشد نقدینگی، بنظر می‌رسد در سال ۱۴۰۳ شاهد تداوم بهبود متغیر‌های اقتصادی از جمله کاهش تورم تولیدکننده و مصرف‌کننده باشیم.
