به گزارش خبرنگار ایبنا، تیمور رحمانی؛ استاد اقتصاد دانشگاه تهران در پنل نقش نهاد‌های تامین مالی در توسعه تولید که در جریان همایش "تامین مالی تولید؛ از نگاه‌داری به بنگاه‌سازی" برگزار شد، اظهار کرد: تامین مالی مساله بی‌انتهایی نیست و اقتصاد باید پس‌انداز کند تا بتواند تامین مالی کند.
وی ادامه داد: حتی سرمایه‌گذاری خارجی نیز با رویکرد پس‌انداز برای آینده شکل می‌گیرد. مستقل از اینکه تامین مالی از بانک‌ها یا بازار سرمایه یا هر محل دیگری اتفاق می‌افتد، تامین مالی باید از محل پس‌انداز باشد؛ بنابراین برای بررسی بحث تامین مالی باید ببینیم چه مقدار در کشور پس‌انداز اتفاق می‌افتد؟
رحمانی افزود: این را باید در نظر بگیریم که با بی‌ثباتی اقتصادی، بخشی از پس‌انداز به خروج سرمایه تبدیل می‌شود. البته برای خروج سرمایه هم لازم نیست افراد پول و دارایی را از کشور خارج کنند، بلکه همینکه فردی دارایی مثل طلا و دلار خریداری و نگهداری می‌کند، در واقع خروج سرمایه رخ داده و اقتصاد از این منابع مالی محروم شده است.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: باید ایجاد و حفظ ثبات اقتصادی پس‌انداز شکل بگیرد تا بتواند در تامین مالی کشور نقش ایفا کند؛ بنابراین یکی از اقدامات در جهت بهبود اوضاع تامین مالی، ایجاد ثبات اقتصادی و افزایش پس‌انداز است.
این استاد اقتصاد دانشگاه تهران عنوان کرد: بانک ویژگی متفاوتی دارد که باید آن را در نظر بگیریم. بانک‌ها یک ویژگی دارند که هیچ نهاد دیگری این قابلیت را ندارد؛ آنها می‌توانند به اتکای درآمد‌های آینده یک کسب و کار اعتبار پرداخت کنند. با این ویژگی بر اساس درآمد آتی کسب و کار‌ها می‌توان آنها را تامین مالی کرد و زمینه رشد کسب و کار‌ها را فراهم کرد.
رحمانی ببیان کرد: اگر در اقتصادی امکان رشد اقتصادی ۱۰ درصدی وجود داشته باشد، بانک‌ها می‌توانند به اندازه رشد ۱۰ درصدی اقتصاد منابع مالی را فراهم کنند و خلق اعتبار متکی به پس‌انداز داشته باشند. در واقع بانک کمک می‌کند که رشد اقتصادی محقق شود.
وی افزود: همه می‌دانند که دهه ۴۰، یک دهه درخشان در اقتصاد ایران بوده است و وقتی این دهه را بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که استراتژی‌هایی که در این دهه اتخاذ شد، امروز کار نمی‌کند؛ بنابراین نمی‌توانیم اقداماتی که در آن زمان انجام شده را تکرار کنیم.
رحمانی در پایان تاکید کرد: اقتصادی که بخواهد رشد کند باید کسب و کار‌های بزرگ را رشد دهد. کسب و کار‌های کوچک بیشتر مسئول اشتغال، تامین کالا و رشد تکنولوژی هستند؛ بنابراین نباید بر سر کسب و کار‌های بزرگ بزنیم تا کسب و کار‌های کوچک رشد کنند، بلکه کسب و کار‌های بزرگ نیز مهم هستند.
