به گزارش خبرنگار ایبِنا، بررسی وضعیت شاخص های کلان اقتصادی ایران بر مبنای آمار سال ۲۰۱۷ و مقایسه آن با سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۸ در ۱۶ بخش اصلی نشان می دهد که ایران از منظر تولید علم و تولید ناخالص داخلی همواره جزو ۲۰ کشور برتر دنیا بوده و در سال های اخیر نیز این جایگاه تثبیت شده است.
وضعیت ایران در شاخص هایی مانند رقابت‌پذیری جهانی، تولید سرانه و توسعه انسانی نیز نسبتا مناسب است به طوری که در بین قریب به ۱۹۰ کشور، ایران همواره در رتبه‌های میانی (رتبه ۵۰ تا ۹۰) قرار داشته است. با این حال در بیشتر شاخص های مورد بررسی، ایران جایگاه مناسبی را در مقایسه با سایر کشورها نداشته و همواره جزو کشورهای دارای عملکرد ضعیف در رتبه‌بندی جهانی قرار گرفته است. تورم، بیکاری، نرخ مشارکت نیروی کار، آزادی اقتصادی، رفاه لگاتوم و سهولت کسب و کار از جمله این شاخص‌ها هستند.
نکته قابل توجه و با اهمیت آن است که وضعیت ایران در بخشی از شاخص‌های هدایت‌کننده (ساختاری) که آینده اقتصاد را تحت تاثیر قرار می‌دهند چندان رضایت‌بخش نیست. این امر می‌تواند نشان دهنده ظرفیت موجود در کشور برای دستیابی بهتر به اهداف اقتصادی در آینده باشد، به این معنی که با در پیش گرفتن سیاست‌های مناسب، امکان بهبود شاخص‌های هدایت‌کننده وجود داشته و می‌توان بهبود وضعیت اقتصادی را در آینده متصور بود. از اینرو بیم و امیدهای زیادی پیرامون وضعیت اقتصاد ایران از منظر شاخص‌های ساختاری وجود دارد.
نرخ مشارکت نیروی کار که یکی از شاخص های مهم در ارزیابی وضعیت اقتصادی و همچنین میزان امید به یافتن شغل در بین جامعه است نشان می دهد که ایران از رتبه ۱۸۱ در بین ۱۸۷ کشور جهان در سال ۲۰۰۸ با اندکی بهبود وضعیت به رتبه ۱۷۸ در بین ۱۸۷ کشور در سال ۲۰۱۷ رسیده و این موضوع نشان می دهد که امید جویندگان شغل برای یافتن کار در سال های اخیر نسبت به دوره های گذشته بیشتر شده است.
با این وجود، نرخ مشارکت نیروی کار زنان که در سال ۲۰۰۸ در بین ۱۸۷ کشور، ۱۸۲ بود در سال ۲۰۱۷ نیز در همین جایگاه باقی ماند و به نظر می رسد دیدگاه زنان درباره کاریابی و اشتغال در سال های مورد بررسی تغییری نداشته است. یکی از نگران کننده ترین آمارها در شاخص های مورد بررسی، مربوط به نرخ باروری (تعداد فرزندان یک زن) است که در سال ۱۹۹۰ میلادی رتبه ۷۱ از ۱۹۶ کشور بود و این رتبه در سال ۲۰۱۶ به ۱۵۹ از بین ۲۰۰ کشور رسید.
در شاخص تولید سرانه ایران دارای رتبه ۵۳ از ۱۶۵ کشور در سال ۱۹۹۰ بود که این رتبه در سال ۲۰۱۶ به ۶۲ در بین ۱۸۳ کشور جهان رسید. ایران در وضعیت نرخ تورم در سال ۱۹۹۰ از بین ۱۳۶ کشور در جایگاه ۷۵ قرار داشت که به بهبود این وضعیت در سال ۲۰۱۶ به رتبه ۲۱ در بین ۱۷۰ کشور جهان قرار گرفت.
ایران در شاخص رفاه لگاتوم در سال ۲۰۰۷ از بین ۱۴۹ کشور در رتبه ۱۱۶ جهان قرار داشت و این رتبه در سال ۲۰۱۷ به ۱۱۷ در بین ۱۴۹ کشور رسید که نشان می دهد وضعیت رفاه در دوره مورد بررسی یک پله نزول کرده است. همچنین بررسی وضعیت آزادی اقتصادی نیز حاکی از آن است که ایران از رتبه ۱۵۱ در بین ۱۵۷ کشور در سال ۲۰۰۸ به رتبه ۱۵۶ در بین ۱۸۰ کشور جهان در سال ۲۰۱۸ رسید.
